صدای ریزش باران به گوشم آیه ی تکثیر می خواند

                                                                          و بانگ رویش برگی تلاوت می کند باد بهاری را

و در پایان، نگاه خسته ی خورشید، در تکرار می میرد

                                                                         و باور می کنم بعد زمان را، در تن شبهای طولانی

که پیغام آمد این حرف است:

                                                     منهای تو من هیچم